Eerst en vooral wil ik iedereen alsnog een gelukkig nieuwjaar wensen. Mogen al uw wensen uitkomen en de treinen stipter rijden dan het afgelopen jaar.
Ondanks het druilige weer zag ik me vandaag verplicht om de trein te nemen. Ik begaf me naar het station Gent-Dampoort om aldaar mijn ticket aan te schaffen. Bij het binnenstappen van de wachtzaal bij de loketten zag ik een stevige rij staan aan beide loketten. De ene bediende was druk in de weer met een telefoon, de andere zat vrij gelaten naar zijn computerscherm te kijken. De reden hiervoor was dat de computers niet bepaald mee wilden werken(lees: ze deden er nogal lang over om opnieuw op te starten). Een dame die klaarstond om bediend te worden vertelde de relaxte bediende dat ze al lang een stressaanval zou gekregen hebben. De kalme man antwoordde dat dit met hun computers weinig zin had. Het was een vrolijk tafereel waarbij de reizigers en de loketbedienden verenigd waren tegen een gemeenschappelijk vijand: falende informatica. Ondanks een klein drama-moment, waarbij een reiziger binnenstormde en iets riep over de NMBS, was het vreemd genoeg rustig.
Zodra de techniek opnieuw aan de praat was werden beide rijen in sneltempo weggewerkt. Er hing een gemoedelijke sfeer en ik werd zelfs voorgelaten door een bevallige jongedame omdat in mijn rij iemand een abonnement aanvroeg. En zo stapte ik goedgemutst naar het perron. Ook dat is reizen met de trein.
—Christophe
dinsdag 25 januari 2011
vrijdag 24 december 2010
Winter Wonderland—tweets vanop de trein
vlaamse ardennen: 5 cm #sneeuw. Parking #nmbs leeg. Trein #nmbs te laat, gelukkig, want ik was ook te laat...
@robrechta, 24/12/2010 07:53
Lekker hoor, lichten uitgedaan op de trein. Hoe ga ik mijn kerstkaartjes schrijven? #tunnel #NMBS #besparingen
@Karmeen, 24/12/2010 09:16
Een conducteur die u al zingende verwelkomt op de trein is eens iets anders :D #nmbs
@RafBruynseels, 24/12/2010 10:11
Jammer dat we al zijn aangekomen want conducteur is hilarisch! IC4508 #nmbs
@RafBruynseels, 24/12/2010 10:45
De NMBS houdt vandaag dapper stand en doorklieft een ijzig stilstaand of vallend land
@tomdemeyer, 24/12/2010 11:54
Ik slaag er echt niet in me boos te maken op de NMBS. Feit is, ik zit hier warm & op mijn gemak. Wanneer we er raken.. verrassing :)
@sweetcharlie, 24/12/2010 18:32
nvdr voor een ongecensureerd overzicht van alle NMBS tweets: volg #NMBS
@robrechta, 24/12/2010 07:53
Lekker hoor, lichten uitgedaan op de trein. Hoe ga ik mijn kerstkaartjes schrijven? #tunnel #NMBS #besparingen
@Karmeen, 24/12/2010 09:16
Een conducteur die u al zingende verwelkomt op de trein is eens iets anders :D #nmbs
@RafBruynseels, 24/12/2010 10:11
Jammer dat we al zijn aangekomen want conducteur is hilarisch! IC4508 #nmbs
@RafBruynseels, 24/12/2010 10:45
De NMBS houdt vandaag dapper stand en doorklieft een ijzig stilstaand of vallend land
@tomdemeyer, 24/12/2010 11:54
Ik slaag er echt niet in me boos te maken op de NMBS. Feit is, ik zit hier warm & op mijn gemak. Wanneer we er raken.. verrassing :)
@sweetcharlie, 24/12/2010 18:32
nvdr voor een ongecensureerd overzicht van alle NMBS tweets: volg #NMBS
zondag 19 december 2010
De trein der traagheid
De sneeuw valt met hopen tegelijk uit de lucht en buiten vormt zich stilaan - nuja, stilaan is misschien al te zacht uitgedrukt - een vast sneeuwtapijt. Het is echter vooral de koude die me sinds kort zorgen baart.
Op één van de eerste echt koude dagen van november speelt zich in het station van Kortrijk immers een vrij hallucinant schouwspel af. Hoewel ik ondertussen wel al weet op welk spoor de trein naar Ieper zal vertrekken, keek ik bij het afstappen van de trein toch nog even naar het scherm - just in case. Mijn ogen zochten naar Ieper-Poperinge en zagen het pal bovenaan het scherm staan: 7:50, met daarnaast in het ons welbekende rood: +0H50. Het is op dat ogenblik al 8h40 en ik prijs me gelukkig dat ik zelf niet op die trein vroeger moest zitten. Terwijl ik op het perron wandel hoor ik m'n naam. Helaas voor haar was mijn collega-stagiaire wel een uur eerder vertrokken. Samen met enkele andere reizigers zat ze te verkleumen in een ons wel bekend perron-hok, waar de centrale verwarming in vele gevallen nog dient te worden uitgevonden.
De volgende trein naar Poperinge kwam echter op tijd aan en de vreugde, maar vooral de opluchting, was op ieders gezicht te lezen. Het jolijt was van korte duur. Vijf minuten verstreken, tien minuten gingen voorbij en na een kwartier wachten hoorden we door de speakers op het perron dat onze trein van spoor was veranderd. Dit bleek echter loos alarm te zijn. Na twintig minuten zette onze stalen koets zich in beweging. Gevraagd naar de reden van de vertraging hoorde ik de conducteur iets brabbelen over een aansluiting die moest verzekerd worden. Dat kan heel goed zijn, maar enige communicatie had geen kwaad gekund. De essentie van massatransport is dat je weet dat je ergens op tijd zal aankomen. Indien dit niet het geval is, is enige waarschuwing net zo handig. Vraag dat maar aan wie nu vastzit op menig Europese luchthaven.
—Uw nederige gastblogger
Op één van de eerste echt koude dagen van november speelt zich in het station van Kortrijk immers een vrij hallucinant schouwspel af. Hoewel ik ondertussen wel al weet op welk spoor de trein naar Ieper zal vertrekken, keek ik bij het afstappen van de trein toch nog even naar het scherm - just in case. Mijn ogen zochten naar Ieper-Poperinge en zagen het pal bovenaan het scherm staan: 7:50, met daarnaast in het ons welbekende rood: +0H50. Het is op dat ogenblik al 8h40 en ik prijs me gelukkig dat ik zelf niet op die trein vroeger moest zitten. Terwijl ik op het perron wandel hoor ik m'n naam. Helaas voor haar was mijn collega-stagiaire wel een uur eerder vertrokken. Samen met enkele andere reizigers zat ze te verkleumen in een ons wel bekend perron-hok, waar de centrale verwarming in vele gevallen nog dient te worden uitgevonden.
De volgende trein naar Poperinge kwam echter op tijd aan en de vreugde, maar vooral de opluchting, was op ieders gezicht te lezen. Het jolijt was van korte duur. Vijf minuten verstreken, tien minuten gingen voorbij en na een kwartier wachten hoorden we door de speakers op het perron dat onze trein van spoor was veranderd. Dit bleek echter loos alarm te zijn. Na twintig minuten zette onze stalen koets zich in beweging. Gevraagd naar de reden van de vertraging hoorde ik de conducteur iets brabbelen over een aansluiting die moest verzekerd worden. Dat kan heel goed zijn, maar enige communicatie had geen kwaad gekund. De essentie van massatransport is dat je weet dat je ergens op tijd zal aankomen. Indien dit niet het geval is, is enige waarschuwing net zo handig. Vraag dat maar aan wie nu vastzit op menig Europese luchthaven.
—Uw nederige gastblogger
Koe op de sporen
Die ene dag was ik dus in dat station gearriveerd. Stond ik met nog enkelen op het perron te wachten waarna een treinbegeleider telefoon kreeg en ons had te melden dat de trein vertraging ging hebben, er was namelijk een koe op de sporen beland!
Ok, geen probleem, samen met deze begeleider wachtten we verder. Hij kreeg opnieuw telefoon: het ging langer duren dan verwacht! Waarna deze oh zo lieve begeleider over de sporen liep en de trein richting Kortrijk nam om alsnog in Gent te geraken, ipv ons mee te nemen, liet hij ons staan in de kou!
Gelukkig was een van de medereizigers met de auto naar het station gekomen en zijn we met z'n vieren naar Gent gegaan met de auto! De trein is pas enkele uren... ja UREN later terug doorgereden!
—Alexandra, studente/pendelaar
(foto: JelleS)
zaterdag 18 december 2010
NMBS: Trein Overvol, Reizigers in Cockpit
op de trein van Antwerpen naar Brussel mochten reizigers zelfs helemaal vooraan meerijden!
woensdag 1 december 2010
Studententransport
De exacte datum kan ik me niet meer voor de geest halen, maar we spreken een vrijdag in Gent St.-Pieters, vroeg op het academiejaar. Met mijn trouwe campuskaart in de hand en m'n sportzak op de schouder bereid ik me voor op de wekelijkse tocht naar het thuisnest. Op het perron doemen echter al donderwolken op: het staat er tjokvol medestudenten.
Geen probleem denk ik, immers de trein die in de verte aankomt bestaat uit twee treinstellen. Het is niet veel, maar we gaan dan ook maar naar een uithoek van Vlaanderen, namelijk Ronse. Optimistisch zoals ik doorgaans ben, vermoed ik dat dit zal volstaan. Ik stap op op het tweede rijtuig en merk tot mijn groot jolijt dat ik kan zitten. Mijn humeur zou echter aan diggelen geslaan worden door de conducteur, die briesend door het tweede rijtuig iedereen vrij grof beledigt. Hij zegt dat we enkel plaats mogen nemen op de eerste twee wagons. Wanneer ik de man probeer duidelijk te maken dat er slechts twee éénheden aan elkaar zijn gekoppeld, krijg ik een blik die me ondertussen wel bekend is. Het is de "ik-werk-bij-de-NMBS-en-ben-40-jaar-dus-ik-weet-het-beter-dan-jij-studentje"-blik, een look die ook het personeel van De Lijn machtig is (men vraagt zich af of er een gezamenlijke opleiding voor zou bestaan). Dan maar rechtstaan en vrede nemen met een staanplaats op het eerste rijtuig.
Helaas, driewerf helaas, de andere studenten staan al tot aan de deur op elkaar gepropt in een houding die de gemiddelde Indiase trein waard is. Geen doorkomen aan dus. Maar, wie niet waagt, blijft maagd, dus stap ik toch maar op de trein. Dit was wederom buiten de conducteur gerekend, die doodleuk kwam vertellen dat hij de trein simpelweg zou laten afschaffen als er niet snel een heleboel volk af de trein zou stappen. Inmiddels had de trein al een goede 20 minuten vertraging. Ik stapte boos af en sloeg het vervolg van het schouwspel gade vanop het peron. Nog eens een tien minuten later was de trein nog steeds niet uit de startblokken geschoten. Toegegeven, ik begon leedvermaak te krijgen. Ik had me immers al voorgenomen om de volgende trein te nemen. Of het gevaarte nog is vertrokken weet ik niet, ook leedvermaak gaat maar enige tijd mee.
Ik besloot het niet over mijn kant te laten gaan en stuurde een mail naar de ombudsman, die me toevertrouwde het te zullen navragen. Na enige tijd kreeg ik plots een brief thuis. De ombudsman liet weten dat de treinbestuurder de NMBS had bezworen dat hij door een volle trein studenten de huid was volgescholden. De ombudsman vroeg me ook nog of ik wenste dat hij verdere informatie vroeg, maar tegen dergelijke fata morgana's is zelfs het sterkste kruid niet gewassen.
—Christophe, student & pendelaar
Geen probleem denk ik, immers de trein die in de verte aankomt bestaat uit twee treinstellen. Het is niet veel, maar we gaan dan ook maar naar een uithoek van Vlaanderen, namelijk Ronse. Optimistisch zoals ik doorgaans ben, vermoed ik dat dit zal volstaan. Ik stap op op het tweede rijtuig en merk tot mijn groot jolijt dat ik kan zitten. Mijn humeur zou echter aan diggelen geslaan worden door de conducteur, die briesend door het tweede rijtuig iedereen vrij grof beledigt. Hij zegt dat we enkel plaats mogen nemen op de eerste twee wagons. Wanneer ik de man probeer duidelijk te maken dat er slechts twee éénheden aan elkaar zijn gekoppeld, krijg ik een blik die me ondertussen wel bekend is. Het is de "ik-werk-bij-de-NMBS-en-ben-40-jaar-dus-ik-weet-het-beter-dan-jij-studentje"-blik, een look die ook het personeel van De Lijn machtig is (men vraagt zich af of er een gezamenlijke opleiding voor zou bestaan). Dan maar rechtstaan en vrede nemen met een staanplaats op het eerste rijtuig.
Helaas, driewerf helaas, de andere studenten staan al tot aan de deur op elkaar gepropt in een houding die de gemiddelde Indiase trein waard is. Geen doorkomen aan dus. Maar, wie niet waagt, blijft maagd, dus stap ik toch maar op de trein. Dit was wederom buiten de conducteur gerekend, die doodleuk kwam vertellen dat hij de trein simpelweg zou laten afschaffen als er niet snel een heleboel volk af de trein zou stappen. Inmiddels had de trein al een goede 20 minuten vertraging. Ik stapte boos af en sloeg het vervolg van het schouwspel gade vanop het peron. Nog eens een tien minuten later was de trein nog steeds niet uit de startblokken geschoten. Toegegeven, ik begon leedvermaak te krijgen. Ik had me immers al voorgenomen om de volgende trein te nemen. Of het gevaarte nog is vertrokken weet ik niet, ook leedvermaak gaat maar enige tijd mee.
Ik besloot het niet over mijn kant te laten gaan en stuurde een mail naar de ombudsman, die me toevertrouwde het te zullen navragen. Na enige tijd kreeg ik plots een brief thuis. De ombudsman liet weten dat de treinbestuurder de NMBS had bezworen dat hij door een volle trein studenten de huid was volgescholden. De ombudsman vroeg me ook nog of ik wenste dat hij verdere informatie vroeg, maar tegen dergelijke fata morgana's is zelfs het sterkste kruid niet gewassen.
—Christophe, student & pendelaar
Abonneren op:
Posts (Atom)